Өлеңдер ✍️

Күзгі жел жүр қойында,
Шаңытады түзгі жол.
Түзгі жолдың бойында
Тұнжырайды біздің ел.
Жастары көп жын қуған,
Ал, қарттары аз көшелі.
Қызығы бар дыр-думан,
Соры, бірақ, бес елі...
Мұңмен ғана отасты ой,
Шығып едім таң ата.
Торлайды алдан топас той,
Сарнап сасық садақа.
Зар әкеліп моладан
Уілдейді жел үні.
Қырылғандай обадан
Үйінен көп — қорымы.
Ел бір жылап, жел — екі,
О, құдайдың атқаны...
Жасанды арақ, темекі
Кемпірлердің сатқаны.
Былғанған соң қыз аты —
Әйел қайда ауы — күт?!.
Жезөкше мен бұзақы
Көшелерде мауығып.
Жапырақсыз тал ынжық,
Ол да бір саз тауып ап —
Жаман жарбай аңылжып,
Оқыранад жауыр ат.
 
Жанды сол үн қаси ма,
Жүрек қылын бұрап кіл?..
Кеңсіріксіз машина,
Сынық жанбас трактор.
Қырдың шөбін құм жабар,
Татырмайды жауын нәр.
Түтіні жоқ — мұржалар,
Күтімі жоқ — ауылдар.
Еңселі ер кім, ел сенер? —
Тұр қаңырап есік, төр.
Мейманы жоқ — кеңселер,
Имамы жоқ — мешіттер...
Біздің елдің төр басы
Әлжуаздай себебі.
Біздің елдің молдасы
Желбуаздай келеді...
Мешіттерге мас ұлан
Тұр етегін... сілкілеп.
Ел ырзығын тасыған
Жат жерлікке күлкі боп.
Құл жүргізер Елге әмір,
Жендет мінсе Таққа егер.
Ер еншісі – көр қабір,
Қызығыңды жат көрер.
Замананың Таскөті
Жүрекке артты жүкті зіл.
Байыған кіл мәстекі
Қандаладай қып-қызыл.
Шаруасы жоқ Елінде,
Жатырса да жау шауып.
Дұшпан отыр төрінде:
Жерін еміп, Тау сауып.
Көз түсе ме нашарға,
Толы болса қарын жақ?! —
Мәстекілер қашанда
Жаттекіге жағынбақ...
Жолға шыққам азанда,
Ілінгені назарға:
Жанның көбі — мазарда,
Малдың көбі — базарда.
Күзгі жел жүр қойында,
Түзгі жолда сенделгем.
Түзгі жолдың бойында
Елің осы — мен көрген.
Желдің тыңдап Зар-мұңын
Әлі қанша шыдайын?..
Көргенімнің барлығын
"Түс қыла гөр, Құдайым!.."
Құлазиды жал-қырат,
Шөбі — тозған ескі шыт.
Қабақтары салбырап
Келе жатыр кеш түсіп.
Табалайды күзгі жел —
Табам қайдан пананы?..
Түзгі жолмен Біздің Ел
Түнге кіріп барады...