Өлеңдер ✍️

Бастады мені жол алуан,
Тағдырмын ерте жоғалған...
М. Отаралиев.

Сыпырғандай иықтан зілді затты,
Сытылғандай лақтырып қыл дұзақты,
Қара айдынның төсінде аққу самғап,
Қара аспанды қақ тіліп жұлдыз ақты.
Есігінен сығалап абақтымның,
Аққандарды ақырын санап тұрмын.
...Галактика құйыны жұлып кеткен
Жапырағы — ол жұлдыз Дарақ-түннің.
Жапырақты жұлғанмен бір сұрапыл,
Орынына тағы да бүр шығатын.
Жұлдыз - жапырақтарын құйын үзген
Сонда есіме сен түстің,
қыршын ақын!
Қыршын ақын! -
Сен түстің сонда есіме,
Енді қайтіп мен кепіл келмесіңе.
...Жапырағымды менің де жұлмақ болып,
Көкірегімді тырнайды жел де есіре.
Деп қалғандай бір ызың:
"Марат, кәні?" -
Көзім көктен сені іздеп алақтады.
Тұңғиыққа жұлдыз боп жоғалардай,
Сытырлады жыр дәптер парақтары.
Қабағына таңба боп ай басылып,
Түнгі аспан тұр құпия ой жасырып.
Жөніңді айтпай, жырынды аяқтамай,
Кетіп қалдың ей, Мәке, қайда асығып!?
Шақырды ма Жәннат Бақ сені де әлгі?
Ал біз үшін жабық па жолы мәңгі?.. —
Сені іздеген алақтап көздерімде,
Ай Таңбалы Аспанның Мөрі қалды.
...Айтшы, көні, ей, Мәке, көкем менің,
Ақындардың, — деп едім, — жетер жерін. —
Құбылнама тіліндей жапырақ-жұлдыз
Қыршындардың нұсқады Мекендерін...