Өлеңдер ✍️

  08.02.2022
  127


Автор: Светқали Нұржан

Ауылдан аттанғанда

Киіз үйден — бабамның Ордасынан
Сәру салып мен, міне, жолға шығам.
Қоңырсыған қордалы ауылымның
Қимай кетіп барамын мен қасынан.
Шомылдырып ақ нұрға бел-жотаны,
Дала таңы ерініп зорға атады.
Тура тартқан сызықтай Ертеңіме —
Маңдайымда керіліп жол жатады.
Дидарына арзу боп атпақ таңның,
Түйіндерін тарқатам соқпақтардың.
Алда төмпек үстінде әлдене деп,
Бүлкілдейді көмейі бат-баттардың...
Әйнек көкті кесті күн сызат нұры,
Тасбақаны алысқа ұзатты ізі.
Ойлап қоям: "Тым баяу қозғалғасын
Содан шығар — ғұмыры ұзақтығы?.."
Жүгіреді ылдиға тума бұлақ,
Жатыр көкке шөптерден бу жамырап.
Аруаналар өріске барады ұзап,
Қарагөктің үйірі суға құлап...
Сәлден кейін толады шуға қырат.

Сәулесімен тілгілеп таң жыраны,
Тау етегін бұлақтар қан қылады.
Түнгі жырын тауыса алмай бозторғайлар,
Құлағымның құрышын қандырады.
"Туған елдің тұрғай деп, тұғыры аман" -
Күбірлеймін...
Мөп-мөлдір шыны ғалам.
Жол шетінде тұнжырап қалды мазар —
"Бір соғарсың, дегендей, түбі маған:.."
Жол барады алдымда зымыраған.
Естілгендей құлаққа мазардағы үн,
Салады еске алдымда ажал барын.
Мен Ажалдың енгенше қақпасына,
Жолдан алған Әсердің жазам бәрін —
Әдіптейді құлпымды ғазалдарым...
Сылдырлайды самалмен меңдуана,
Адыраспан собығы толды жаңа.
"Е, мен қанша жол жүрем кешке дейін,
Таңым атып келеді енді ғана?!."
Уайымды осылай қуады ішкі үн,
Үрей ізін жуады шуақ-ұшқын.
Қарсы алардай алдымнан ақ қалалар —
Шаһары боп Шаттықтың, Қуаныштың...
Сарқып беріп барымды қазағыма,
Қош айтысып тарқаған базарыма —
Кешке қарай қайтармын осы жолмен,
Ауылыма, әйтпесе, Мазарыма...
...Жол барады алдымда Зымыраған...
Емхана жанында салқын бақ,
Аппақ қар жер бетін жасырды.
Топ қарға тұсымнан қарқылдап,
Түнімен ұйқымды қашырды.
Құмырлар жетсе деп тезірек,
Қайыңдар төзімін құртардай. —
Қарғаның үнінен мезі боп,
Қыраулы шаштарын сілке алмай.
Иілмес еменді ажалсыз
Күйретпек боп аяз тұр көкбет.
Қарғаның "әніне" амалсыз
Бала тал билейді дірдектеп.
Көріп қап ұйқысыз мені бұл,
Жүрегін сыққандай мұң бүріп —
Жыртқылап ақ қырау — кебінін,
Тал маған қол созды шыңғырып ...

14.01.1989 ж.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу