Өлеңдер ✍️

Жүр едім жасып,
жүрегім — шемен,
Шырайың сенің кірді аз ғана күн.
Қандыра көр деп тіледім сенен,
Ылайым шөлін сырбаз баланың.
Сен құлпырғанмен бүр жара алмадым,
Гүлсім-құрлықтың желін де өпкенмен.
Сөлімді сығып жырлар арнадым,
Тылсым нұр жұттым көнім кепкеннен.
Тек өзіңе аштым қабағымды әмән —
Жасанды жаның, жамалың жайнап.
Есірік күйде қарадың маған,
Жасанды жалын жанарында ойнап.
Көзіңде сенің,
Құлғана қатын,
Бәле тұр екен — қуатымды алды.
Шырмауық құсап шырмап алатын
Әдетің екен гүл-ақындарды.
Солдырды бір дерт мендей сананы,
Масаң қылықтан ұрланды ар-гүлім.
Кешірер ме екен мен бейшараны —
Жасандылыққа күл болған жырым?..
Осылай болды —
Келіспе, келіс —
Жүректе батпан зілдің бары шын.
...Есітер әлем еміс те еміс,
Түнекте жатқан гүлдің дауысын.
Көкке жебе боп ай кеткен ұшып,
Құл қылмау үшін жауызға атылған.
Тойлайды жерде
Ләйлектер ішіп,
Гүлдің дауысын қауызға тұнған...

18.03.1987 ж.