Өлеңдер ✍️

Біле алмадым — тірліктің шарты қандай?
Алды мұндай болғанда — арты қандай?..
Хақ сыйлаған қып-қысқа ғұмырымды
Жүрсе болды бәз - біреу тартып алмай.
Күй кешемін кей-кейде — мұң кешемін,
Жапа-жалғыз мұхитта малтығандай.
Неге зармын — білмеймін, кімге шөлмін?
Жүрегімде жүргені бір кеселдің.
Атын қойдым дертімнің — мұң-мешелмін.
Табиғатпен бір көктеп, бірге солдым.
Бақ жимадым, бал жыйдым — Ділге сордым.
Көктем құйып ұсынған өз қолымен
Сарқып іштім шарабын гүл-кесемнің.
...Әзірейіл келген күн өкінбей - ақ
Ағаш атқа еркіммен мінгесермін.
Қысқа жібін тірліктің күрмесермін.
Мейлі, ішіне тартса да жақынсырап,
Мейлі, орына жықса да ғафыл сынап —
Ебін білген, тірліктің бөзін бүрген
Шартықтарға бармаппын ақыл сұрап.
Көксіл көктем, ақшыл қыс, сар тамызда
Елдің артқан азабын тартамыз да!
Аллаға алғыс! —
Пұл қимай қалтамызға,
Жанарға — Мұң,
Нұр құйған Аңқамызға...
Ардың аппақ гүлі өсіп тұрары анық
Мың жыл кейін табылған қаңқамызда.
Жастық - көктем! —
Түзеген көшін қазым,
Рәсуә қылдық па есіл назын?..
Албырттықпен аңдамай айтқан сөзді —
Кеш, көктем, күз, кешір, қыс, кешір, жазым!
Кеш, жұлдызым, кеш, күнім, кеш, қылаң Ай,-
Салып кеткен, Айдыным — төсіңде әжім...
Көгертем деп төгемін алапқа тер,
Құрбанымын — жатса елді қамап қатер.
Ақ құсыңмын! —
Қия алмай соңғы сәтте
Қанатымен айдынын сабап кетер!..