Әңгімелер ✍️

-Мыжбан, бері кел, – деді әйелім.

• Не болды? Не? Не? Не?


• Бәле, бәле, бәле! Костюміңді теріс киіп алыпсың ғой. Түнде қайда қондың?


• Бір досымның үйінде.


• Досыңның қасына жаттың ба?


• Жоқ, әйелі екеуінің ортасына...


• Ол қандай дос өзі? Әйелі екеуі сені ортасына алып жататындай?


• Бір бөлмелі үй ғой. Іштік, жедік. Қайтайын десем, за рулем. «Козелдар» көшені кезіп

жүр. Әйелі өзіне төсекті бір бұрышқа, күйеуі екеумізге бір бұрышқа төсек салған сияқты еді. Көзімді ашсам, екеуі де мені құшақтап жатыр.

• Кеше, жоқ, оның арғы күні қайда қондың? Костюміңді шеш!


• Қойшы-ей! Не болды саған? Сенің көзіңе шөп салсам, Мыжбан атым өшсін!


• Көйлегіңді де теріс киіп алыпсың?


• А! Е-е, көйлекті теріс кисе, қалай болады екен ей? – деп ойлап едім.

• Шеш көйлегіңді!


• Не, шомылдырайын деп тұрсың ба? Ал шештім!


• Мәйкіңді де теріс киіп алыпсың ғой! Оңбаған, жексұрын! Дон Жуан!


• Бұл мәйкіні үстімнен тастамай киіп жүргеніме жеті жыл болды ғой. Мына жағы оңып кеткен соң, мына жағын ауыстырып кигім келеді. Қатипаш, қойшы енді! Мен сенен басқа әйелге бармаймын! Барсам, жүрегім дірілдеп, ыстықтап, температурам көтеріліп, мазам кетеді!


• Аһ, жексұрын! Шалбарыңды да теріс киіп алыпсың! Қайда бардың деймін, ойбай, қайда?


• Ойбайлай бермеші-ей! Кір болып кеткен соң, теріс қаратып кигенім рас!


• Өтірік айтып тұрсың! Шеш шалбарыңды!


• Қойшы деймін! Денемді бүгін көріп тұрсың ба? Ал шешейін!


• Ойбай-ай, ойбай, мынау трусиін де теріс киіп алыпты ғой!


• Модасы сондай-ей! Теріс киілетін труси…


• Сен мені сүймейсің!


• Неге? Кеше тізеңнен сүйдім…


• Кеше үйге қонған жоқсың!


• А, солай екен-ау!


• Кімнің тізесін сүйіп жүрсің?


• Құдай сақтасын!


• Трусиіңді шеш!


• Жындымысың?


• Шешсеңші енді!


• Теріс киілетін ештеңе қалмады, Қатипаш, қойшы енді! Ұялмайсың ба?


• Кімнен?


• Менен…


• Сенде ұят бар ма еді?


• Бес килодай бар әлі…


• Мәйкіңді көтер, ішіңді көрсет!


• Немене, осмотр жасап жатырмысың? Ал, ал міне!


• Кіндігіңнің тұсын кім тырнап алған?


• Қане? – деп еңкейдім мен. – Е-е, қышып кеткен соң, шанышқымен қасып едім сызып кеткені… Жүр, жатайықшы.


• Мен сенің қасыңа жатпаймын! – деген әйелім үстімді иіскей бастады.


• Немене, үстімнен табиғи газдың иісі шығып тұр ма?


• Бұл кімнің иісі?


• Қойшы деймін, менде бөтен иіс жоқ!


• Әйелдің иісі шығып тұр! Духи иісі?!


• Бүгін жұмыстағы бір апайдың алпыс жылдығы болған. Құттықтап, құшақтаған едім. Содан жұққан ғой, жүр, жатайықшы деймін!


• Мен сенің қасыңа жатпаймын! Шұлықтарыңды да теріс киіп алыпсың ғой. Ақымақсың сен!


• Алдымен түсініп алшы, жаным! Туфлиім тар, аяғымды қыса берген соң, теріс киіп алдым.


• Теріс киіп едің, «кеңіп» сала берді, ә?


• Иә. Тоқта, тоқта, колготкиіңді теріс киіп алыпсың ғой?!


• Бұл сондай колготки. Теріс киілмесе, балтырымды терлетіп жібереді.

• Сен мені өйтіп алдама! – деп қораздай қоқилана бастадым. – Юбкаңды да теріс киіп алыпсың ғой. Өй әкеңнің!

Мен жұдырығымды сілтей бергенімде, шифонерден еңгезердей еркек шыға келді. Қара көзілдірік киіп алған.

• Братан, әйелге қол көтеруге болмайды, заң алдында жауап бересің! – дейді.


• Мынауың кім? – деп сұрадым мен.


• Охранам ғой.


• Сойып жейтін сиырдай семіз екен өзі…

Сол екен, әйелімнің «охранасы» мені қапсыра құшақтап, қоштасып жатыр екен десем, терезеден лақтырып жіберді. Өліп қалдым ба, өлейін деп жатырмын ба, білмеймін…