Өлеңдер ✍️

  06.02.2022
  112


Автор: Светқали Нұржан

Өтежан Нұрғалиев туралы жалпы мағлұмат

Бұл кім өзі?
Нұрғалиев Өтежан!
Неге айылын жимайды хан көзінше?
Жоқ қоғамнан оған барар төте заң,
Барлық заңды жасап алған өзінше.
Осылайша паш қылады екі адам,
Осқырады Нұрғалиев Өтежан.
Бұзып ашып әдебиет есігін,
47 жыл болыпты келгелі.
47 жыл бұрын-ақ есімін:
"Ұлы ақын!"-деп тарихқа мөрледі.
Содан кейін тарс ұмытып кетті елі,
Пенде көріп тілі - жылан, түрі - лаң.
Ашып еді "Афинаның мектебін",
Басын сұқпай қойды оған да тірі жан.
Жалғыз ұлы бар-ды, жалғыз шешесі,
Бұрды олар да ана ауылға ат басын.
"Желтоқсаннан басталатын көшесі",
Біреулердің талқан қылды қақпасын.
Ол кірген жер өрт тигендей дуылдап,
Өзі отырған кеседі өзі бұтағын.
Тың санаға түрен салып ту ырғақ,
Әспеттейді әрең шыққан кітабын.  
"Атайы" деп, "адайы", деп сыртынан,
Ай - шалғыны кекейді кіл қол орақ.
Қыршаңқы сөз келмеу жөннен қыртынан,
Олжастарды әкетеді он орап.
Өтежанды жарға ұратын жоқ шеге,
Обал, иә, табандағы тастарға,
Ғабиттерге кейде иілмей өтсе де,
Кідіретін Жұмекен мен Асқарға.
Көре алмайтын мүрде пиғыл, мүрдем көз,
Өрттей ағып бастан өтті не тасқын.
Мұқағали, Төлеужанмен жүрген кез,
"Кланының" мүшесі боп Тоқаштың.
Жүрегімен сүйгендіктен ұлы елін,
Аузы күйген арағынан орыстың.
Шұрқ тескен оның сәби жүрегін,
Ызғырықты "Соңғы жазы соғыстың".
Тірісінде-ақ салып өзін тозаққа,
Санасында соғысады қилы ұғым.
Иттей болды көзі қитар қазаққа,
Ұқтырам деп қытайдың ой-пиғылын.
Ол бұзғанда қара өлеңнің додасын,
Тақсырларды тағында ұрар жыр туар.
Ал ол кезде жазып жатты одасын,
Жәңгірханның жәдігөйі қыртуар.
Ел шығармақ болды мүлде есінен,
Әуел баста-ақ, бұл шідерін үзген күн.
Ал мен болсам,
Қу даланың төсінен.
Төс табаны торт елі бір із көрдім.
Мен сол ізге көп қарадым мөлдіреп,
Өтекеннің ізі сәйкес қатар кеп.
О, ол ізді басқан еді соңғы рет,
Қарға бойлы Қазтуған мен Махамбет.
Көшпендінің ең ақырғы серісін,
Өркениет тұра алама басқа ұрмай,
Қып-қызыл боп келе жатады, терісін,
Сыпырып ап қоя берген қасқырдай.
Өтежанды көре алмайсыз өлі сіз,
Аман болса талант сойғыш өр елі,
Жүре береді мәңгі тірі, терісіз
Қасқырдың да жоқ қой, рас, керегі.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу