Өлеңдер ✍️

"... Тұйғын емен айдындағы қуды ілген,
Сиремеуге тиіс — шулы, нулы іргем.
Бар ғаламның Жарастығын жырлаймын,
Әділетті қорғау үшін тудым мен!
Болғанмен Жан жапырақтай дір етпе,
Ей, Жаратқан, айтам саған бір өкпе. —
Қара бұлттың шынтағында шыңғырған
Айдың даусы тиген кезде жүрекке..." —
деді бірде ақын көкке кіжініп,
Ғаршағылға үні жетті үзіліп.
Әлсіз дауыс тыншын алып Тәңірдің,
Көктің өңі кетті демде бұзылып.
Тәңір сонда кітап ұстап, нан тепті,
Сені тірі қоймаспын! — деп ант етті.
Ұлы Үрейдің шапалағы — нажағай
Бір тартқанда ақын көзі жарқ етті.
Жалп еткізді,
Көк төзімі бітіп қап,
Ажал қолы титтей жанды мытып сап.
Күлге айналды ақын тәні ...
Ай болса
Күлдіреді қара бұлтты қытықтап ...

1988 ж.