Аңсаушы ем бір кез таңды арай,
Шайқаса мені көп түнгі ой...
Сағынып көрген, қарғам-ай,
Сағымға сіңіп кеттің ғой.
Көкжиектерге көз қадап
Тұрамын кейде кемсеңдеп.
Шағынам тауға жез балақ—
Жыныққан жандай жемсен жеп.
Сүйгенім болар айыбым,
Бас тартар қандай халім бар?!
Жалмады қиял-қайығын
Сиқырлап сайтан-сағымдар.
Санама түпсіз мұң құйып,
Тулайды толқын төс тепкен.
Тәуекел жүрмес тұңғиық—
Не істермін жалғыз ескекпен?!
Бір хабар, қалқам, емге бер,
Талпиды жүрек — сұм құсым...
"Жұмақ" деп атар пенделер —
Аралда жүрген сындысың.
Көзімнен үміт үзілді,
Қамайды қапас — мына тар...
Сүйердей Сенің ізіңді
"Тозақта" қалған күнәһар.
Таба алмай тұрмын шарасын,
Ірі арман, бой бар — шап-шағын.
Жұмақ пен Тозақ арасын
Жалғайды мұхит-ақ сағым...