Өлеңдер ✍️

  02.02.2022
  116


Автор: Светқали Нұржан

Жылан жайлы жыр

Жыланды жолда жатқан соқпай кетсең,
Тап болған бір ғаріпті шақ дегенің.
Шәңгерей.

Қастық қылған жан емен тірі жанға,
Қастық қылман амалым құрығанда.
Күннің нұрын шаша алам жанарымнан,
Жақсылықтан жүрегім жылығанда.
Жасыра алмас бірақ бұл сырым білем,
Жазым қылар кезім бар тіріңді мен.
Жолды кескен жексұрын жыландарды
Жылан сапты дойырмен қырып жүрем.
Заман — жаңа, Заң — көне, қылмыс — кәрі,
Бірақ жылан өлтіру шын құштарым.
Бұғып келіп аңсызды шағатұғын,
Азайсын деп Адамның бір дұшпаны!
Көгім жайлы, десем де, сөз толғайын,
Жаңылады сазынан жез таңдайым—
Бұталарға бұғынған жылан барда,
Боз даламның жұтатын боз торғайын.
Талай Удың тәнімде Зәрі қалған,
Тағдыр не сый тартады тағы да алдан?
Есебі жоқ — жолыққан сұр жыланның,
Жүрегімнің басынан шағып алған! 
Менің жаным шын іске құмарланса,
Жауыздыққа жармасам бір арланша.
Тамұғыңды кешуге қайылмын мен,
"Таңда мақшар" соған құн сұрар болса!..
Қанша дарын бойымда,
Қаншама әлім
Бар екенін білмеймін. —
Барша мәнім:
Тірі жанға зиянсыз жандарға мен,
Жыландарды қыруға жар саламын!..

1982 ж.
Алақабақ-Тасболат жайлауы


 




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу