Өлеңдер ✍️

  02.02.2022
  98


Автор: Светқали Нұржан

Жылқы ауылда қысқы түн

Қара жерге қар әбден басқан бауыр,
Бұлт торлап тұр әлі де аспанды ауыр.
Атқораның ығында мен отырмын,
Тілеп таңда боранның басталмауын.
Әудем жерде тоңып тұр шоқы — ғаріп.
Апам жатыр сенектен отын алып.
Айыршөке бастырған ақ жабулы
Ақбоз атым қатады үн оқыранып.
Жылқы бағу, жыр жазу — қиын жұмыс,
Аяқ бір іс бастайды,
Миым бір іс.
Биылғы қыс — ақбоз бен екеумізге
Шалғай шабыс сыйлап тұр,
Қиыр жүріс.
Дәлу түні сыңсытып шыны-қарын,
Жатыр жырлап кәрі қыр ғұмыр-әнін.
Таңын тартқан тұлпардың тұяғының,
Әлдеғайдан жетеді ұлыған үн.
Таң тезірек атса екен,
Аттанды сап,
Оятатын қалғыған шатқалды сәт.
...Қар-бұлттардың астында ай жатыр-ау,
Қасқырларға құрылған қақпан құсап... 




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу