Өлеңдер ✍️

  01.02.2022
  115


Автор: Светқали Нұржан

Жер

Жұмыр жер десе, Түнектің сібірлер таңы,
Жұмыр жер десе, Жүрек-тіл күбірлер тағы.
Ол болса мәңгі жолымен маңып барады,
Күні мен түні алмасқан, іңір мен таңы.
Ағып барады әлемде... шөкімдей көрік,
Осы жорығы мызғымас ниетіндей берік.
Барады кетіп қара Жер бетінен қайтпай,
Көп таяқ жеген зәңгінің бетіндей болып.
Өң бергісі кеп әлемге, дем бергісі кеп,
Көкірегінде көлдер кісінеп,
Біресе ол жақ, біресе бұл жағын тосып
Күнге қыздырады, жарадан емделгісі кеп...
Жер жайлы мен де бүгінде мұңданар ұл ем,
Бірақ мен қазір бойға өзге жыр-жарақ ілем:
Жердің бетінде қалт еткен Құбылыс болса,
Тұрады бағып Ұлы Әлем — Күн-жанарымен!
Қасірет жайлы бір кезде тозар мұндар ой,
Көтерер сансыз қалалар тозаң қырда бой.
...Жерде ешбір үлкен қылмыстар жол ала алмайды,
Себебі Ол Құдай-ғаламның көз алдында ғой!..
Қияннан қылаң береді жер Сүлдесі — егіз,
Сол Сүлде сепкен Ақ Нұрға толсын кесеңіз.
Таң — Шұғыла мен Кешкі Шапаққа шомылсын
Жерім- Көздері түзу Құдайдың болсын десеңіз!..

1980 ж




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу