Өлеңдер ✍️

Қылығыңмен қытықтап,
күлім қағып,
Алардай-ақ ақынның жынын қағып,
Өртемек боп жанымды,
Осы кеште
Отырсың-ау бекерге тынымды алып!
Балаусасың шыққан бір ерте көктеп,
Қимылдасаң кетесің еркелеп тек.
Арынымен, сезімнің жалынымен
Жақындайсың,
Жандырып, өртемек боп.
Насырыма қайтесің тиіп, қарғам,
Тиіспеші! —
Мұңым бар иық талған.
Жандырам деп жанымды әуре болма,
Әлдеқашан ол байғұс күйіп қалған!..
* * *
Қыз едің керім
Сен деген —
Тағдырың жалқы сый берген.
Жердегі барлық пендеге
Биіктен қарап үйренген.
Жаутаңдап тұнық жанарым,
Көз салғам саған,
Құдірет! —
Биіктен маған қарадың
Жердегілердің бірі деп.
Омыратындай омырға
Менде бар күйік, менде — шер.
Қосылып қалың тобырға
Болмаспын, сірә, жермешел!
Өшірем енді сезімді
Кигізген маған от-көйлек...
Армандап едім өзіңді,
Арманнан биік жоқ қой деп!..
Пәк арман болып бар әнім,
Кетемін көкке таратып.
Жарқ етер жұлдыз-жанарым,
Төбеңнен ағып баратып!..