Өлеңдер ✍️

Бағында махаббаттың көп күн жүрдім,
Ләззатын бар миуаның өзім көрдім.
Жә, алла, мұрадымды кәміл беріп,
Мақбуба мұрадыма қылма мақрұм.
Мен үшін шіркін көңлің тербеді ме?
Болсайшы жаным пида гүл бетіңе.
Иә кәрім нәсіп ойла қалқа жанды
Мақбуып жар ғашық деген құрметіне.
Болмайды көңіл раушан сөз болмаса,
Несие қарамаймын тез болмаса
Ой қалқа, көп сағындым, бір келіп кет,
Бір нәрсе төтенінен кез болмаса,
Дегенде мақбуб жаннан қозғаламын,
Хат жазып қағаз, қалам қолға аламын.
Пәруана отқа түскен мысалындай,
Дидарың атрапында толғанамын.
Мақбубым ақылың дана, көңлің биік,
Жаманға бере алмаспын көзім қиып.
Сырт күйік болмайды екен бір сағаттай,
Қалмаса іштегі отқа жүрек күйіп.
Жеткізгей бұл мұратқа зұлжалалым,
Көргенсіз кеше түнде менің халым.
Сырт күйік бір сағаттай білінген жоқ,
Болған соң махаббаттан іште жалын.
Ұстауға ақ сұңқарды тор құрайын,
Түспесе, күннен күнге зор құрайын.
Егерде құрған торға түсіп шықса,
Тағы да қайта түс деп не қылайын.
Сіз үшін құрған торым түйген жібек,
Махаббат жағасы бар, ғашық тиек,
Опасыз бұл жалғанның сүйгенімен
Ғазиз жан ол болмаса неге керек?
Білмейсің махаббаттың сен ауырын
Рақымсыз қатты екен тәсіп баурың.
 Жұлдыздай өмір зая батып кетсе,
Тұрмассыз ит байласа болар аулың.
Әр уақыт ырахымы жоқ қатты құдай,
Іздендім қалқа жанды нәпіс тыймай.
Мақбубаға уәсіл айла иә кәрім деп,
Зарландым жалғыз жүріп, уа дариға-ай.
Қай уақыт қабыл болар ғарыз хатым,
Көп күнгі қабыл болып ыждаһатым,
Дария сия болса да, дарақ қалам,
Жаза алман мыңнан бірін мен сыпатын.
Орнына келгеннен соң уәде болды,
Ғиыш-әшрат махаббатта көңіл толды.
Көрген соң зипа бойың, ғазиз жүзің,
Зұлғыйңа азат көңлім бенде болды.
Несіне мен жүрейін тірі болып,
Наданның дүние толған бірі болып.
Тимесе мақсат қолға көңілге алған,
Тән жатсын топырақта сірі болып.
Шыдамай мен кетейін бұл параққа,
Шәріп жан құрбан қылып топыраққа,
Соққанда перхат желі тірісінен,
Сөндірер тисе жалын шамшыраққа.
Ол шырақ жақса тәңрім неге өшсін,
Кәрім ғой, мақсатты алла неге кессін.
Паанкеху сапа ләззат кәміл көріп,
Онан соң мына жалған бізден көшсін.
Мақшуба бір сіз үшін қиналайын,
Алды-артын махаббаттың жиналайын.
Сызғаныш махаббатта мен пәруана,
Дидарың атрапында толғанайын.
Тіздеген меруерт секілді тістерің бар,
Хорындай жәннат нағым түстерің бар,
Кей мінезі бақыр қылзым толқынындай
Жан білмес ғажап қайран істерің бар,
Нон қойнында нүктедей мен жатайын,
Махаббат бағында мен түн қатайын,
Ғашықтық кәмалатқа жеткеннен соң
 Қалқажан, қойыныңда мен жатайын.
Көзімді алмай қараймын сағынғаным,
Уәдеге мұнша ұзатып не қылғаның,
Суретің елестейді көз алдымда,
Сарғайып, естен кетпес, сағынғаным.
Десеңіз уәде қылмай мен еңрейін,
Барабар қысап қылып теңгерейін,
Ғашықтан тоят беріп, қолыма алып,
Жесеңіз махаббаттан жем берейін.
Махаббат біз де келдік жағасына,
Дұшпандар назар салмай шамасына
Көңілім, жаным, тәнім бірдей берсем,
Тола ма махаббаттың бағасына.
Махаббат түсіп кеттік кәруана,
Жылама, қосыла алмай өз парыңа.
Бағында махаббаттың алмай тұрып,
Мен қондым бұлбұл болып дидарыңа.
Мақшуға көңілімнің таптым дерік,
Дүниеден алған таңдап жалғыз ерік,
Қағарман нәсіре құрғыны алғандайын,
Ол болмаса ғазиз жан неге керек.
Ғашықлық күннен күнге ер жетеді,
Қасіретің жаным шайқап еңретеді.
Кей уақыт ырақымсыз қатты құдай,
Мені де сол себепті тебрентеді.
Ж-дан сұрағаным жанның жаны,
Уәде қылып өтті ғой дүние пәни.
Жаным тұр уәдеңіз жанабында,
Болмаса шығар тәннен берген жаны,
Мақшұққа қиылған қалам қасы,
Сөз емес жүз мың дақтыр ғазиз басы,
Болмайды баға қойып сыпатыңа
Таудың бір калифорный лағыл тасы.
Жан туған жоқ жаһанда көргенімдей,
Екі бетің бақшаттың гүл-гүліндей,
Көп күлдім сансыз ойнап өмірімде,
Мақшұқам болар емес бір түніндей.
 Қалқажан ақ дидарың фарфордан ед,
Достым сен осалаққа уәде ет,
Мүбада қасіретіңнен сапар шексем,
Қисабы мен болармын үкімі шаһит.
Мақбуба уәдесін жұммен тыйған,
Он бесте махаббатты бірге жиған,
Көңілдегі мұратқа мен жетпесем,
Емес пе ғарып достың жаным қиған.
Құдая мұндай шаттық кімге болған,
Үстіне қызыл гүлдің бұлбұл қонған,
Дүниеден мен армансыз өтер едім,
Қосылсам Нәзи нонға ғашық болған.
Құс ұшты көлден аққу саятыма,
Жалғанда жаңғыз ылайық тоятыма.
Тағдырда лауық қалам жазған болса,
Мойынсұн пәнкеқудің аятына.
Құс ұшып алар аң жоқ, бәрі жаман,
Мақшухат майданында тұрсын аман.
Жымы тіл, сусыны сөз тоят жеген
Сала алмас бабын тауып бөтен адам.
Маңдайда қиылып тұр сенің қасың,
Дариға он алтыға келген жасың,
Жан-тәнім, ақыл қошым берер едім,
Менікі болса сенің жалғыз басың.
Кей мінезің бар десем қисық тұрған,
Жарақат оңалмайды ғашық ұрған.
Жүруші ем көп тағдырға мойын бұрмай,
Мен болдым енді сізге басын бұрған.
Жарасқан сол қал көзге шамшат бойын,
Махаббат сонша қымбат білсе бойым,
Иманды ақиретте берер құдай,
Дүниеде жалғыз-ақ сіз ақыл-ойым.
Жақсының жаман қайдан білсін затын,
Қазаққа болған мағлұм менің атым.
Тағрыпына ғашық боп жаздым назым,
Зарланған, сені жад қып, жазған хатым.