Анекдот, әзілдер ✍️

Көкірегі сара, жүрегі даңғыл, буырқанған Жамбыл жырауға қара сөзден гөрі өлеңмен сөйлеген, өлеңмен жауап берген әлдеқайда оңайға түскен секілді. Ұлы ақынның Рақымжан Досымбаев деген жеке дәрігері болыпты. Сол Рақымжан Жәкеңнің денсаулығын қарап, тексеруден өткізіп жатып:

– Иә, Жәке, қалайсыз? – деп сұрапты. Сонда Жамбыл дәрігеріне бұрылып:

– Бұл өмірде тоймайды адам жасқа,

Бақыт үшін бола ма жасамасқа...

Қарағым, жасарта бер Жамбылыңды,

Өлтірме шамаң келсе даңғылыңды,

Өмірге тым асығыс ерте туып,

Өткіздім бейнетпенен сан жылымды.

Өткенге өкінемін, амалым жоқ,

Өлімге менің қарсы табарым жоқ.

Өзің біл, шамаң келсе, шара қолдан,

Жай жатқан жан емеспін талабым жоқ,

Бір күні зорлық қылып әкетпесе,

Өзім тілеп өлімге барарым жоқ! –

деп жауап берген екен.