Анекдот, әзілдер ✍️

Сейфолла Теміров деген драма театрының әртісі өз ғұмырында біраз әйелге үйленсе керек. Сейфолла Шәкен Аймановпен түйдей құрдас екен. Ал әзіл-қалжың жағына келгенде Шәкен алдына жан салмаған сабаз ғой. Сейфолла құрдасының “әйел алғыштығын” мегзеп, ол бірде “Жоғалған әйелдердің жоқтауы” деген ән шығарады да, оны өлеңімен бірге достарының арасына таратып жібереді. Шәкеннің сол шығарған өлеңі мынау екен:

Алғаным небәрі он бір қатын,

Бәріне ауды ыстық махаббатым.

Сағынам он бірін де жатқанымда,

Шатастырам кей-кейде атап атын.

Қайырмасы:

Он бірім-ай, Өндірім-ай,

Махаббат мөлдірім-ай,

Есімнен қалдырмайме-е-ен,

Мен бірін-а-ай!