Өлеңдер ✍️

  22.01.2022
  100


Автор: Алма Түсіпбекова

Қайта қолды қолыса...

Жатақхана.
Жарым түн.
Жалқы бақыт,
Күзгі уақыт – қашаннан салқын уақыт.
Тал басында отырған тоқылдақтар,
Таң атқанша тастардай тал құлатып.
Оятардай мендегі мұң-шабытты,
Қала бүгін көрпесін қымтаныпты.
... Көктен қазір түседі қос періште,
Әкеледі алдыма жыр-табытты.
Қос періште.
Мен болып – мәпелері,
Жыр-табытты алдыма әкеледі.
Ібілістер қуанар.
Періштелер
Жылайды кеп, өлгендей әкелері.
-Атыңыздан айналдым, періштелер,
Сендер емес – тілегі теріс келер.
Аян берсең түсімде, болар еді,
Домалатқың келсеңіз еңіске егер?
Белгілі еді жайың да,
Сырың ... бәрі,
Табыт жайлы айтпап ең бұрындары?
-Жаратқанның әкелдік жазуымен,
Асықпағын.
Жаза тұр жырыңды әлі...
Деді-дағы періште қақты қанат,
Айтқанынан бір сәтке таптым абат.
Ұшып шықты кеудемнен ұлар-жырым,
Баратұғын нүктесін нақтылап ап.
Жанымдағы мұңымды аңдамастан,
Құшағына қысардай заңғар аспан.
Қайта қонды қолыма, қалықтап кеп,
Үмітімнің үкісі, таңда қашқан.
Құлап кетіп құзар шың аңғарынан,
Ақ арманым, болдың ба таңда құрбан?
... Өлең арнап отырмын өлі түнге,
Періштелер қаумалап жан-жағымнан...
Жо-жоқ, сәл шатасып кетіппін,
... Өлең арнап отырмын келер күнге.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу