Өлеңдер ✍️

Балалық шақ.
Қуаныштан шаттана,
Аппақ қардан жасаушы едім аққала.
Қардан да аппақ көңілі бар балаға,
Аспан тұрды ақ мамығын ақтара.
Сол аққала болып адал досымдай,
(Айтшы, қане, досың бар ма осындай?)
Тірі жанға шығармаған тісімнен,
Сырларымды соған айтқам тосылмай.
Ал, аққала, шелегі бар басында,
Берік еді жолдастыққа, расында.
Тереңдігі теңізбенен өлшенер,
Ой болатын, көздегі екі тасында.
... Арманымның бағынтпақ боп асқарын,
Ерте есейдім.
Бүгінде мен – басқамын.
Түсіме енді ауылдағы аққалам,
Анық көрдім көзден аққан жастарын.
Өлең болып бағым, сосын... сорым да,
Сан құладым соқпақ-тағдыр жолында.
Тылсым үнмен жігер берді түсімде,
Сол аққала, сыпыртқысы қолында.
Таңым атып, келген сәтте екінді,
Жауыр жаным бір әуенге бекінді.
...Ауыл сырты.
Қыр басында мұңайып,
Сол аққала мені күткен секілді...