Мұңға салып арманы мен мұратын,
Түн жамылып отыр, әне, бір ақын.
Тілім-тілім жүрегінде, жанында,
Сезімдері қайнап жатыр сұрапыл.
Тағдыры кеп тырнағанда жараны,
Ақ қағазға қан құсады қаламы.
Ақылсыздың ашылғанда араны,
Талықсиды талабы.
Жерді құшып, құлағанда жыршы-үміт,
Жүрегі оның сала берер түршігіп.
... Үлкендердің ойынына бас шайқап,
Әне, аспан тұр күрсініп.
Керек етпей досы түгіл қасын да,
Ақын отыр.
Азапты ойлар – басында.
Санасында сойқан жүрген сәттерде,
Айналады ол жасынға.
Содан кейін күйге түсіп тылсым бір,
Қанында оның қағады екен жыр сыңғыр.
...Ақын жыры!
Аспандатшы арлыны,
Көрсоқырды күрсіндір!
... Арайлы таң түн пердесін түргенде,
Құлпырады дүр-дүние бір демде.
... Ақын отыр жанын қажап.
Әйтсе де
Мәз болады өзге біреу күлгенге...