Өлеңдер ✍️

Қара түн кеп басқан кезде иықтан,
Мұң келеді, күліп қойып миықтан.
Сосын... жанның жақпарынан жай ұшып,
Сезім тұрар, қабырғасы қайысып.
Жан-жағымнан қаумалайды көп сұрақ,
Қараңғылық.
Жағатұғын жоқ шырақ.
Өркөкірек өзгелердің зауалын,
Өзіме алам.
Күткен емен сауабын.
Тұңғиықтың ашам-дағы есігін,
Сен үшін де сұрай салам кешірім.
Аяқ асты қылсаң егер арыңды,
Қоятұғын жер таппаймын жанымды.
Бар шаттыққа сен лайық – білгенім,
Басқаларға тосын сыйлық – күлгенім.
Өзімді-өзім ұзақ түндер қажадым,
Таусыла ма, осы менің азабым?..
Бітер деме, бар азабым осымен,
Мен қағазға тағдырымды көшірем...