Өлеңдер ✍️

Адамзат, жанарыңа сыйып-күліп,
Жалғанның жайын жүр ем, жиі ұқтырып.
Азғындап кете ме деп, адам қылсам,
Құдайым жаратыпты киік қылып.
Танып ал, таныр болсаң ең дараны:
Киік ем, мекен еткен кең даланы.
... Аралмен бір тартылды пейілдерің,
Адамдар, ашамыз-ау енді араны.
Көркіммен серік болып сан арыңа,
Сыйдырғам мына әлемді жанарыма.
Тіліме бал боп тиген киікоты,
Көзімнен аққан жасым тамады ма?
Саулатқан көңілдерден күй-ағынды,
Текті едім, мөр ғып басқан тұяғымды.
Ұмытпа!
Менің атым – киік-күйік,
Көріп қал, құлап жатқан сияғымды.
Жаныңа кіріп әлі сыналай мұң,
Сендерді әлі талай сынар ай-күн.
...Адамдар кінәлі емес өліміме,
Салқыны ұрды деймін құралайдың!..
Сұмдықтың қызыл шоғы қоздағанда,
Сарыарқа!
Нең қалды енді тозбағанда?
... Тірілем бір күндері рух болып,
Кең далам сағыныштан боздағанда...