Өлеңдер ✍️

  22.01.2022
  71


Автор: Алма Түсіпбекова

Тамшы

Тағдырын-ай, тамшының!
Мына әлемнің жиып алған сан шығын.
Мінезі бар өрімінде – қамшының,
Өреліге өмір берген бал-шырын.
Жаралған соң тамшыдан,
Санамда отыр, «Сабыр» деген қаршығам.
Тамшы-үмітті талғажау ғып тірлікте,
Арманымның арналарын аршығам.
Бар болса да байлығың мен қанша ісің,
Жаратқанға жалғыз ғана тамшысың.
Жаман болсаң – көңге сіңген сусың да,
Жақсы болсаң – ізгілікке жаршысың.
Маңдайдағы – тарыдай бақ, тамшы мұң,
Тамшы-ғұмыр, салмағыңмен жаншыдың.
... Тамшы тамбай тірлігіме бір түйір,
Сарша тамыз, сарғайттың-ау!
Қаңсыдым.
Сеңгір-үміт, селдіреме.
Сенемін,
(Мен де өзімше жақсылармен тең едім).
...Тамшы болып келдім мына өмірге,
Кімге тиді, тамшыдайын көмегім?
Аспанымнан төніп тұрған бұлт, аушы,
Санам менің!
Сезіміммен бұрқаншы!
...Тамшы-ойларым айналғанда теңізге,
Жанарымнан тамып кетті бір тамшы...
Қия беттен қадағанда ар сұғын,
Арқамнан кеп осып өтті қамшы-мұң,
... Жанарыңнан шығар ма екен тамшы жас,
Астында қап өліп кетсем тамшының?..




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу