Жалыңды тартып мінген азаматым,
Айналдым, атыңыздан, қазанатым!
Кісінеп жібергенде сен қиырдан,
Рухым кесірліктен тазаратын.
Аңыз боп сан айтылған, сазы құнды,
Қасиет айналып жүр қазығыңды.
Кісіне!
Тағы да бір кісінеші,
Кең дала қайталасын әз-үніңді.
Адамның саясат боп – алысқаны,
Тіршілік, өмір деген – жарыс бәрі.
Тақымын қысып отыр мына ғасыр,
Ат мініп, Алашының арыстары.
Заманның тұлпар ақсап қияғынан,
Көңілден көз жасындай күй ағылған.
Құлагер құба жонда көріне ме,
Тексізге тас боратып тұяғынан?
Күндердің қайта оралтып кіл сағымын,
Шабандоз!
Шындық әнін шырқа, күнім!
Батыраш басын шапса – шаба берсін,
Рухы өлмек емес тұлпарымның!
Ұлтының ұлылығын ұл аңдады,
Бабалар атқа қонды, ұрандады.
... Қазанат кермедегі кісінейді,
Қайдасың, еркін елдің ұландары?!