Өлеңдер ✍️

  22.01.2022
  130


Автор: Алма Түсіпбекова

Ұяттан күн тұр өртеніп

Аққудай аппақ дүние,
Жаралған маған, саған да.
Ғаламат отқа күн ие,
Жылуын сыйлар ғаламға.
Шуақтан бойға нұр сіңіп,
Таранады кеп тіршілік.
... Жасаған кейде жөн шығар,
Көктегі күнге құлшылық...
Жылуын жерге сыйлаған,
Күн берді көңіл-күй маған.
... Жер басып жүр-ау кей адам,
Жылуын жұртқа қимаған.
Ізгілік үнін жоқтаған,
Көңілде әлі көп-ті алаң.
Жылуы несі?
Солардың
Іштері – тоң ба деп қалам!
Сезімнен кеткен суынып,
Байлықпен қатқан буыны.
Жүзінен ұрып тұрады,
Саяздығының суығы.
Санаға сауал салмаған,
Жан-жағын түгел жалмаған.
Таң қалам күнге – тексізден,
Шуағын аяп қалмаған.
Жәдігөйлерден жиіркеніп,
Қасиет кеткен ерте өліп.
... Істеп жүр надан білгенін,
Ұяттан күн тұр өртеніп...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу