Өлеңдер ✍️

Тіке қарап тағдырдың көшесіне,
Түнгі шақта Тәңірге сыйынатын.
Оюланған апамның кесесіне,
Қоюланған қара шәй құйылатын...

Бір үңілсем бүйірден берердей бақ,
Өзіме жетпей қалды өз ақылым.
Тозақтың оты осы ма дегендей–ақ,
Буына саусағымды созатынмын...

Ақиқатын арқалап неше түннің,
Арманымды аулаққа ұшыра алмай.
Шәй жұтынсам күрең күй кешетінмін
Ғұмырымның әр сәті жұтылғандай.

Суытпастан жан беріп тұла бойға,
Өтпегенін сезініп бекер күнім.
Ұмытпастан қоюлы қара шәйда
Өмірімнің дәмі бар екендігін...