Өлеңдер ✍️

Көңiл-күйдiң тәбетiн ашар ма әуен.
Дауысыңа ұйып, алдыңда масаңдау-ем.
Күлiмсiреп қарадың сонда маған,
Әндерiңдi әуездi шашарда әуел.

Күмiс көмей, жез таңдай, ханша аруым,
Жүзiң қандай, қылығың, ән салуың.
Гүлдестеден бұлбұлдар тәж кигiзiп,
Бiлдiрердей саған кеп тамсануын.

Биiң де әсем созылған бұралаң кеп,
Мұқаң болса жыр жазбай тұра алар ма ед.
Заманында Шәмшiнiн туылмапсың,
Серенада қос-қостан шығарар ма ед.

Әсем әнiң, жымиыс, би ырғағы,
Көздерiңнiң ұялшақ қиылғаны,
Қалай ғашық етпейдi,
мұнда бiр топ,
Жiгiттердің жағдайы қиындады.

Ән сал, биле, бастарын айналдырсын!
Жүректердi еciртшi қайран дүрсiл!
Көздерiңнiң астымен маған қарап,
Жүргенiңдi бұларың қайдан бiлсiн.

Қайран әуен, қайран би, қайран өнер,
Қайран ару сұп-сұлу, жайна, көгер!
Өзiңдi әлi талай ұл арман етiп,
Қолын созса жетпейтiн Айға теңер!