Халқымыздың аяулы перзенттері Қанабек Байсейітов (1905–1978) пен Күләш Байсейітова (1912– 1957) қазақтың бар жақсы қасиетін бойларына жинаған қонақжай, ақ көңіл, дос-жарандарымен соңғы дүниесіне дейін тең бөлісетін ғажайып дарқан жандар еді деседі. Осы кісілердің үйіне бірде “амандасамыз” деп бір топ ақтөбелік өнерпаз жастар қонаққа келіпті. Қанабек пен Күләш жас артистердің алдына дастарқан жайып, тәтті-дәмдінің бәрін қойып, шама-шарқынша құрмет жасайды. Түннің бір уағы болып, өнерпаз жастардың Ақтөбеге қайтатын мезгілі де жақындайды.
- Күләш, мен іні-қарындастарымды сыртқа шығарып келейін, – деп, Қанабек үстіне желбегей шапан, аяғына кебісті іле салып, жастармен бірге ол да далаға шығып кетеді.
Қанекең сол кеткеннен мол кетіп, бір жеті бойы жоғалыпты.
Сөйтсе, Қанабек жастардың “Қанеке, Қанеке” деп қолпаштауына көңілі елітіп, олармен бірге әуежайға қалай келгенін, Ақтөбеге қалай ұшып кеткенін аңғармай қалыпты.
Ертесінде басы ауырып оянып, көзін тырнап ашып, дауыстап Күләшті шақырады. Лып етіп, Қанекеңнің қасына жігіттердің біреуі жетіп келіпті.
- Сен, бала, кімсің? – депті Қанекең.
- Ойбу, Қанеке-ау, ініңізбін ғой... ініңізбін. Ақтөбелік әртістерміз ғой біздер. Кеше таныстырып едік қой, өзімізді, – деп әлгі жігіт жік-жапар болады.
- Е, есіме енді түсті... Кешір, інім, соңғы кезде ұмытшақ боп бара жатырмын, – дейді Қанекең кешегі жайды әзер дегенде есіне түсіріп. – Сонда сендер біздің үйде қонып қалғансыңдар ма? “Түнде самолетке барамыз, Ақтөбеге ұшамыз” деп отырғандарың қайда? – деп сұрайды Қанекең тағы да.
- Қанекесі-ау, рас айтасыз, біз самолетпен түнде ұшып кеткеміз, – дейді жігіт.
- Қайда ұшып кеттіңдер?
- Ақтөбеге, Қанеке.
- Сонда мен қайда жатырмын?
- Ақтөбеде, Қанеке.
Ол кезде, елуінші жылдары, көлік тапшы, ұшақ Алматыға жұмасына жалғыз-ақ рет қатынайды екен. Содан Қанекең амалсыз ақтөбелік әртістердің арасында қонақтап, бір аптадан соң ғана үйіне қайтқан екен.
Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter