Жазушы Ғабдол Сланов (1911–1969) баяғыда “Жұлдыз” журналында қызмет істепті. Бірде бір жетіге оңтүстік жаққа іссапарға кетіп, сол кеткеннен мол кетсе керек. Хабар-ошар жоқ, арада бір жарым ай өткен соң ғана сүйретіліп Алматыға жетеді ғой.
- Иә, Ғабеке, қайда болдың, қайдан келдің, сайра, кәнеки? – дейді “Жұлдыздың” сол кездегі бас редакторы Сырбай Мәуленов жоғалған қызметкерін шақырып алып.
- Басеке, айып менен,– дейді Ғабдол кешірім өтініп, – Қызылқұмның қиыр бір шетіне шығып кетіп... бір қойшының үйінде “тойлаңқырап” жіберіппін. Қойшы да бір аңқылдаған сабаз екен, уақыттың қалай өткенін аңғармай қалыппын.
Сонда Сырбай алақанын жайып, көкке қарап:
– Айналайын, Ғабдол,
Әйтеуір бар бол!
Құдай тағала бұл Ғабдолды
Жоғалтпай тағы, жар бол! –
деп бата тілеп, бөлмесінен қуып шығыпты.
Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter