Қырқыншы жылдардың соңында ақын Сырбай Мәуленов Қостанай облыстық газетінде редактордың орынбасары болып біраз уақыт қызмет атқарады. Бастығы демалысқа немесе бір жаққа іссапарға кет- кен кезде Сырбай ыңғайын тауып, газеттің бір бетіне тұтастай “Әдебиет бетін” салып жібереді екен. Осы жайт төрт-бес рет қайталанған соң, мұны байқап жүрген облыстың бірінші бастығы Сағалбай Жанбаев (1904–1972) Сырбайды өзіне шақырып алады:
- Сен неге әләуләйщинаңа басасың? Газеттерің партияның органы, саяси газет... Ал, сен болсаң әләуләйщинамен айналысасың! – депті ұрысып.
Сырбай ауызша сөгіс естіп, үндемей шығып кетеді.
Арада жылжып жылдар өтеді.
Жанбаев біраз жерде басшылық қызметте болып, соңынан Орталық Комитеттегі партиялық комиссияға жұмысқа ауысады. Сол қызметте жүрген кезде бірде Қырымға барып дем алыпты. Демалып жүріп бір топ өлең жазыпты. Алматыға қайтып орал- ған соң Қырымда жазған әлгі өлеңдерін құшақтап “Жұлдыз” журналының редакциясына әкеледі ғой.
Ол кезде “Жұлдыздың” бас редакторы Сырбай Мәуленов екен. Сырағаң өлеңдерді оқып көрсе, көркемдік дәрежесі төмендеу, нашарлау дүниелер екен:
- Ақсақал, біз мұндай әләуләйщинаны баса алмаймыз. Біз қоғамдық-саяси журналмыз, – дейді Сырбай.
Сонда Жанбаев мырс етіп күліп жіберіпті де, басын бір шайқап, бөлмеден үнсіз шыға жөнеліпті.
Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter