Өлеңдер ✍️

  12.01.2022
  161


Автор: Гүлжауһар Сейітжан

ӘДІЛЕТ ЖОЛЫНДА

Өңіріңе арман-гүл қадап алып,
Түсіріп жан дүниеге жаңа жарық,
Келеді Әділет жолы сәулеленіп,
Жаңғырып, жасаңғырып, сараланып.
Әйтсе де не көрмедіКөрді бәрін,
Білді өзіне зұлымдық тор құрарын.
Ежелден-ақ ол жолды салу үшін
Ұлы күрес қажеті болды мәлім.
 Бұл жол нені көрмеді,
Көрді бәрін,
Деместен бірақ- нашар, сорлы халім,
Әділеттің өмірден ойып алар
Анықтады өзіндік орны барын.
Кешірген бұл жол бастан барлығын да,
Саудаға салғандар бар арды мұнда.
Жылан болып шаққандар болған тағы,
Ойнап жүріп шашбау мен тал бұрымда.
Еркі мықты өр жандар салған күшпен
әділетін теңгеріп арманды іспен.
Қайыспаған қиындық салмағынан,
Беріспеген дұшпаны шалғанда іштен.
Дейді олар өзіне: «Жоғал, тыным!
Орал , күнім, еңбекпен
Орал түнім,
Себу үшін ізгілік дақылдарын,
Табу үшін шындықтың сом алтынын.»
Десек те сырына оның әркім қанық,
Сәулеленіп жолымыз,
Жаңғырды анық.
Тұрса да оған бастар жол бойында
Ізгілік,
Шаттық гүлі мәңгі ырғалып.
Соқса да тау самалы шыңдар жақтан,
Көлегейлеп көкейде тұнған мақтанТазармады-ау.
Әлі де тазармады-ау
Адам жаны ғасырлар тұрған қақтан.
Көп көкірек жүрсе де сырға тұнып,
Ақ пен қара таңдарды бірге атырып,
Күткен биік жеткізбей,
Кейбіреулер
Жол ортада сүрінді-ау шырматылып.
Пенделікті жанына серік еткен
Күндер қалды деуші едік,
Телімек пе ең!?
Бақыт жолын бастаушы деп сеніммен
Соңына ерген «жақсылар» кері кеткен.
Өз басының аспаған пайдасынан,-
Деген сәтте,-
Ойы арам, айласы нән,
Жай түскендей қиналып тас төбеден,
Қайда барам деп қалдық,
 Қайда асығам!?
Найзағай ойнап,
Аспан жалттанған күн
«Мойынға бақыт жүгін артқан нармын»,
Деп шығып,
Сатқындарға құрбан болған,
Жазықсыз жан азабын тартқандар кім!?
Аппақ арман,
Үмітті айла ластап,
Тапталғандай сан ойлар қайран асқақ,
Апарады дейді ел боп күңіреніп,
Әділет жолы дегені қайда бастап?!
Қой! Жоқ! Неге?! Қателер болған білем,
Ізгі ниет оң, солым толған кілең.
Халықпыз қиындықтан қаймықпаған,
Айықпайды сәулелі жолдан рең.
Қате бар деп біз неге іркілмекпіз,
Ұға алады өмірді жұртым кексіз.
Арылармыз жанға жат пиғылдардан,
Аластармыз арамды біртіндеп біз.
Уақыт-күрес қашан да жеңе білген,
Өткіз ұлы уақыт елегінен.
Қарсы алады армандар күліп алдан,
Жеткізеді мұраттар сенемін мен!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу