Өлеңдер ✍️

Қосбасым деп бетке ұстап,
Ауытқымай шешімнен,
Кішірейіп алдында – кешірместі кешірген.
Әйел сенің әрқашан намысыңды ту етіп,
Сұлулық пен ізетті шығартпайтын есіңнен.
Мәртебеңді сездіртіп,
Көтертер сол еңсені,
Сол арқылы табылған сезімнің де сеңсеңі.
Бақыт күліп алдыңнан шыққан сұлу сәттерде,
Қанат болып байланып,
Көкке ұшырар сол сені.
Шапағат пен теңейсің мейір аққан бұлаққа,
Әйел ие әрқашан ана деген ұлы атқа.
Өркеніңді өсіріп,
Ғұмырыңды жалғаумен,
Дырду жасар үйіңді айналдырып жұмаққа.
Алыс жүрсең – тілекшің,
Сақтайтұғын сені есте,
Сөзіңе ден қоярсың,
Қабырғаң боп кеңессе.
Жайнап шығар алдыңнан қысылтаяң сәттерде,
Демеушің де,
Пірің де,
Қамқорың да емес пе!?
Мойындарсың осыны тапсаң-дағы бір кемін,
Отбасының ажары,
Қызығың мен дүрмегің.
 Әйел деген ешқашан үздірмейтін шідерді,
Тірлігіңе жан берер сенің алтын діңгегің...