Өлеңдер ✍️

Не деген ауылымның кеші мұңды.
Жан едім,
Жүрегі ақ, кешірімді.
Ардан безіп жүрген де өзім екем,
Бақ келіп түрткілейді есігімді.
Құны бір, көк тиын боп маған ардың.
Біреуді жек көрейін, табалармын.
Қашан есім кіреді, ойлап жүрмін,
Бабы келіп, бақ қонған бабалардың.
Өртейді өзегімді, сезім деген.
Түндерім өтіп жатыр, көз ілмеген.
Мен жалғыз,
Жүрегім де жалғыз менің,
Сол жан қайда екен-ай «өзің» деген.
Дос болып, шайтанменен, періменен.
Ажыратты- дейді Алла- сені менен.
Бабаларым талайды оқып, жазған,
Асыл ғой тектілерім, еміренем.
Қой дейді, алда дейді бағың әлі.
Қам көңіл, сезімге бір бағынады.
Балалық күндерім-ай, келмей кеткен,
Қөңіл құрғыр сол күнді сағынады.