Өлеңдер ✍️

Жұбатшы гүлді сүйгені үшін кешіріп,
Қателесіпті, отыр ғой енді кеш ұғып.
Қиылған гүлдің сабағы қалды өзі жоқ,
Аялап едім өсіріп.

Аялап едім, жайнаған еді, ой, қандай!
Әдемі еді-ау жүрекке жұпар толғандай.
Опасыз қолдың қатыгез қатал уыты
Жайылып әбден қойғандай.

Үзіліп түсіп солдың ба, қайран гүлдерім,
Қарашығыңның қалаушы едім күлгенін.
Өкінішімнің нөсері көзді аштырмай,
Жүзімді жуып тұр менің...

Аямайды екен бұл өмір қатал осыны ұқ,
Ақ пенен қара өтеді екен жосылып.
Тарқасын бұлты, көңілдің көзі ашылсын,
Жас төгейікші қосылып.

Қарашы маған, күнің бар әлі шығатын,
Кездерің емес жаманға бола сынатын.
Өзіңе қарап түңілсін мені демесең,
Басыңды көтер, қуатым!