Өлеңдер ✍️

  02.01.2022
  126


Автор: Мұхтархан Қалиұлы

Тұманды күн, күзгі түн…

Желегінен айырылып күзгі бақ,
Саудырайды жапырақтар жүз құрақ.
Әйнектерді сызып ағып тамшылар
Шатырлардан жатыр шала мұз құлап.

Сидам тартып, сұры кеткен теректің
Бұлт ішінен бозарады бөбек-күн.
Ақ желегін желкілдетіп ақ селеу
Шидің басын толқытады жел өткін.

Ай да нұрын шаша алмай тұр арайлы
Бозаң бояу басып алған маңайды.
Түу, биіктен жымың қағып, жұлдыздар
Шытынатып шыны көзін қадайды.

Тұман басып таудың биік өркешін
Боз қыраумен бозартып тұр жер төсін
Сумақай жел қойны-қонышын аралап
Боз даланың жұлқылайды көрпесін.

Қыратты да, бұлақты да мұз қылып
Ысылдайды үскірік пен ызғырық.
Қайтқан құстың қанатымен сыздырып
Маң-маң басқан мама қысты жетелеп
Кер далама келе жатыр күз кіріп.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу