28.12.2021
  231


Автор: Тұрсынәлі Рыскелдиев

Мұра

Көзі ұйқыға барғанша әжесіне қоярда-қоймай, ертек айтқызатын Айдананың күндегі әдеті еді. Бүгін де:


— Әже деймін, ертек айтып берші! — деп ұйықтамай қойды.       


— Ерте-ерте заманда, ешкі жүні бөрте заманда, түйенің құйрығы келте заманда, қырғауылы қызыл екен, құйрық жүні ұзын екен, — деп бастады әжесі ертегіні. — Үйлері көрші отыратын тату-тәтті үш жігіт болыпты.


 — Олар не қыпты? — деді Айдана ертегінің соңын ұққанша тағатсызданып.


— Айтамын ғой. Үшеуі ұрпақтарына мұра қалдыру туралы келісіпті. Бірінші жігіт «Мен ақша жинап банкке сала беремін» депті. Екінші жігіт «Мен қора-жай салдырамын» депті. Үшінші жігіт «Мен балаларыма өнер үйрете беремін» деген екен.


— Сосын не бопты, әже?


— Талай жылдан кейін үш дос бірінің соңынан бірі дүниеден өтіпті.


— Онан кейін ше?


— Онан кейін олардың балалары үлкейіпті. Үйлі-баранды болыпты. Бір күні жер бетін топан су қаптапты.


— Сосын қайтіпті?


— Сонан кейін, өнер үйренгендер апаттан түгел аман қалыпты.


Бір сәтке ойға шомып үндемей қалған Айдана:


— Әже, мен де өнер үйренейінші! — деп, ұзын кірпігі жиі-жиі қағылып, шанақты қой көздері жыпылықтай бастады.


— Үйренесің, көкем! — деді әжесі әжімді алақанымен немересінің басынан сипап. — «Өнерлі өлмейді» деген сол ғой, балам.


— Әже, сен ертіп барған биік үйден оқимын. Көп тәтелер оқиды екен ғой, сол мектепте? Әл-Фараби атаның тастан жасаған мүсінін көрдім.


— Әл-Фараби аталарың — көп оқыған, көп білетін адам. Сол кісінің атындағы мектеп — сен көрген биік үй. Кейін сол жерден оқисың. Тірі бол, жаным!


Айдана басын әжесінің көкірегіне сүйеп, қатты ұйқы қысқандықтан, қалғи бастады...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу