Өлеңдер ✍️

  25.12.2021
  149


Автор: Мұрат Шаймаран

Түн

 


 


Күнді сүйдім, Сүйдім мен таң алауын,


Жайдым соған жанымның бар алабын.


...күн батады-ау көзұшы көкжиекте


бұлғап, бұлғап қан қызыл орамалын.


 


Сыңсыта бір басады әніне Кеш,


Тереземді қағады тағы да елес.


Түпсіз көктен мың жұлдыз оянады,


Оянады... Дертіме дәру емес. 


 


Қайғы қолы қайнатқан уды ішуді,


кім бұйырды, Кесесін кімге ұсынды?!


Қоңыр үзік іңірдің іргесінен


Келе жатыр ақық көз түн мысығы.


 


Тыныштығын алғандай түн ұрлатып,


Түрегелді көп күдік қырын жатып.


Түн мысығы жарамды тырнайды енді,


Балапанын жанымның шырылдатып.


 


Неге бұлай? Не үшін? (сұрақ бұлар}


Әй, шамасы, өлтіріп бірақ тынар...


Қара жаулық жамылған жалғыздығым,


Босағама сүйеніп жылап тұрар.


 


Қанатым - түн. Мен қайда барам ұшып?!


Ойсыз тобыр жүр тойлап шарап ішіп.


Жалғыздығым мойнында – ғалам мұңы,


Ал ғаламның қойнында – қара мысық...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу