Өлеңдер ✍️

  25.12.2021
  142


Автор: Мұрат Шаймаран

* * *

Бейтаныссың және сондай таныссың,


Күндей нұрлы болғаныңмен, алыссың.


Жүрегімді өрттей жаулай береді,


Жанарыңнан шашыраған әр ұшқын.


 


Сен көктемсің,


жапырақсыз мен күзбін,


Сені іздедім жанарынан әр қыздың.


Жапанда өскен жалқы дарақ секілді


Жалғызбын-ау, жалғызбын-ау


Жалғызбын...


 


Мен кетермін,


Ашар аспан саңылау,


Ақыл-дұшпан,


Жұрт табашыл,


(бәрі жау!)


Түпсіз терең көздеріңмен киылып,


Қарамауың керек еді, жаным-ау.


 


Сенің көзің - менің мұңым көлкөсір,


Әр құрағы айтатұғын желге сыр.


Мен күзбін ғой, өртке оранған өртеңмін,


Жандым, бітті!


Сен себепкер, кел де өшір?!


 


Ескі дерті, судай жаңа мұңы бар,


Есалаңмын,


Жо жоқ, келме! (кім ұғар...)


Мен күзбін ғой,


көктем мен күз тым алыс,


Ақпан келер, бәрі тынар, суынар...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу