Өлеңдер ✍️

Ақпан соңы.
Астана.
Кесенеде —
Арқа аязы есіп тұр еселене.
Сәті түсті көрудің,
Дәл сол күнге
Жазылыпты зиярат пешенеме.

Азынаса ақ түтек боран сыртта,
Көк сүңгі мұз қатырып қас пен мұртқа.
Ішімде де уілдеп ысқырып тұр,
Қалшылдатқан қарлы ызғар ала бұртпа…

…Тызылдатқан бет қару жайына қап,
Тән тоңуы сырттағы айығар-ақ,
Жан тоңуын қайтерсің ішкі өзекте?!
Жүргізіп пе ойға оңай Айы санақ?..

…Тізбектелді көз алдан қызыл қырғын,
Атқан, асқан, сабаған, қуғын, сүргін…
…Тауды, тасты паналап, сай сағалап,
Аш қылжиған өліктер… құмай, құзғын…

Елестеді қым-қуыт… қамалғандар,
Тіс, жақ қирап, бет ісіп қабарғандар.
Еткен еңбек, төккен тер желге ұшып,
Пәле, жала, қиянат жамалғандар.

Елестеді Сібірге айдалғандар,
Өкінішпен бармағы шайналғандар.
Сенген Көсем семдіріп, кеш те болса,
Ыза-кегі бойында қайралғандар!

Таусылар ма шұбырған нөпір тізбек,
Өте берді көз алдан мыңдап, жүздеп…
…Қасат қарға малтығып соларға ердім,
Арасынан Атамды, Көкемді іздеп…

…Әкетіпті жетелеп қиял мені,
Тартты етектен баламның үйелмені:
Тайғақ жолда жығылмай, нық басуға,
Мен екенмін немерем сүйенгені…