Өлеңдер ✍️

Секілді еді күні кеше,
Жаңғырығып жау ойраны,
Өтсе де алуан жылдар неше,
Өшпес сыр ғой ол ойдағы.
Қанды кек болып орнап ойға,
Ардагерлер арманда өлген,
Сол бір күннен қалған ойда,
Сыр қозғалды сақтап келген.
Сырды қозғар сырлы ескерткіш
Ортасында тұр қаланың,
Құстар сайрап ертелі-кеш
Гүл бөлеген кең алабын.
Алуан гүлдер жайнағанда,
Күн нұрынан түскен балқып.
Таң бұлбұлы сайрағанда,
Пионерлер жыры шалқып.
Ескерткішке күнде әдеппен,
Келеді ерте бір топ ұлан.
Дабырламай басып еппен,
Қолдарында жазған ұран
"Біз пионер, біздер юнат,
Ұрпағымыз ер атаның.
Біз жеткіншек өміріміз шат,
Бабамыздың ер атағын
Көтереміз біздер көкке,
Еліміздің ұлы даңқын
Жеткіземіз келешекке
Ата, баба ісін жарқын.
Мынау жатқан қырандардың
Гүлге бөлеп ескерткішін,
Орындаймыз ұрандарын,
Халық үшін, совет үшін.
Біз дайынбыз жан қиюға,
Жас жеткіншек біз пионер
Аттанамыз не қиынға
Әмір берсе өсірген ел!.."
Сол ұранмен пионерлер,
Кіріседі құрметті іске,
Тамшылатып маңдайдан тер
Еңбек етіп ескерткішке.
Бірі баптап бағып күтіп,
Бірі тасып су себеді,
Құлпы тастан шаңды сүртіп
Түрлендіріп гүл егеді.
Майданында Ұлы Октябрь
Тап пенен тап кескілескен.
Шежіресіндей ескерткіш тұр
Ел басынан күннің кешкен.
Баяндаушы Қарақаралдың
Қанды түнін бұл құлпы тас.
Осынау бір топ қаһарманның
Есімдерін етіп тұр паш.
Таң бұлбұлы сайрағандай
Ұрпақтары сол ерлердің.
Жас жігері қайнағандай
Жалынды үні пионердің.
Күнде таңмен жас ұрпақтар
Тербетеді ерлер рухын.
Бұл дәстүрді мәңгі сақтар
Келер ұрпақ дүркін-дүркін.

1957