Арқа көлін аты Кербез,
Көретін бір болса деп кез
Жүруші еді ойда мүлде,
Сол бір сағат болса деп тез.
Сәті түсіп бардым көлге,
Көлде орнаған қалың елге,
Жаңа совхоз, жаңа қала
Шырай беріп көлге, жерге.
Құлпыртыпты көлдің маңын,
Түрлендіріп өмір таңын,
Өсіп тоғай, гүлдеп бақша,
Талқандаған дала заңын.
Көл бейнесі ертедегі,
Естігенде ертегі еді.
Жер иесі, көл иесі,
Жәкен деген тентек еді.
Жалғыз қонып Сеңгір дөңге,
"Жәкең ие көлге, жерге,
Салт өте алмас көлді бойлап,
Бір Жәкеңнен адам өңге".
Деген лақап Арқа кезіп
Жәкен жуан кедейді езіп,
Шалқыған ол тентек күндер
Шаң боп ұшқан қалмай сезік.
Ел құтылған ол қыспақтан,
Көл баяғы шалқып жатқан,
Сарысудың бір саласы,
Томар шалғын шалқып жатқан.
Өскен әсем тоғай гүлдеп,
Өмір базар, думан - дүрмек,
Көктің көлін шебер қолдар
Өзгертіпті сәндеп, түрлеп.
Маман жандар сан қиырдан
Көлге жаңа жұрт жиылған,
Көл торабын әшекейлеп
Тас түтіктен су құйылған.
Тас арықты мөлдір бойлап
Көк үйірім су салған ойнақ,
Шолпылдайды ақ қайрандар
Күн көзіне ыршып ойнап.
Көл алқабы, құс базары,
Таңнан шалқыр құс азаны.
Кесте басқан көк бүліштей,
Көлдің күндіз түскі ажары.
Көл совхоздың орталығы,
Еңбек қызған ығы-жығы.
Дүрілдейді сансыз мотор,
Бейне майдан ер жорығы.
Бүгін Кербез Көктің көлі,
Елдің көлі, көптің көлі,
Қырында мал, алқабы егін,
Сансыз дәулет тартқан желі.