Өлеңдер ✍️

Айлы түн...
Аппақ Ай нұры
арбамас еді қай күні.
Шақырып сыртқа тұратын
«ақсүйек» ойын әйгілі.
Аналар жайы бізге айқын,
сұраймыз жайлап, қызбай тым.
Күмәннан көңіл сейілсе
көкірек тәтті сыздайтын.
Жиналып солай әр күнде-ақ
ауылдың жасы там-тұмдап
желеміз аппақ түндерді
арқаға салып, аңқылдап.
Арманшыл, албырт шаққа егіз
аппақ түн бейне ақ теңіз,
Алаулап жанып ұшамыз.
Ақ сүйек ұшқан сәтте біз,
Кезіміз ол бір тегіс шат,
Аспан да, Ай да келісті-ақ.
Бір күні өзің сүйекті
лақтырып
қалдың мені ұстап.
Құйылып сезім бір тұнық
кетсе де жанға —
қымсынып,
өшіре отты лебіңді
қолыңнан шықтым жұлқынып.
Сездірдің нені? Нені ұқтым? —
Құлақтан кетпей көрікті үн;
сонан соң ұқпай түкті мен,
Сүйекті іздей беріппін.
Өпкендей беттен аңыз леп,
тұнықтық сол ма нағыз деп;
лақтырған сен сол сүйекті
түсімде жүрем әлі іздеп...