Өлеңдер ✍️

  06.11.2021
  83


Автор: Кеңшілік Мырзабеков

Махаббат тезі

Әуелде сені ойлаған жоқпын сүйем деп,
Игеріп мені әкетеді-ау деп иемдеп.
Жүйкемді бұлай алар-ау, – демей жүгендеп,
Жігіттік шаққа болар-ау, – дегем бір ермек.
Ойымның тегіс ойранын сәтте шығардың,
Құрдымына әкеп сүңгіттің мені құмардың.
Азабыңды да, ғазалыңды да құп алдым,
Мұхитын кештім Махаббат деген мұнардың.
Есімнен танған еске алсам кейбір шағымды
Уысыма ұстап тұрғандай құйттай лағылды,
Және де содан айрылып қалар адамдай
Және де соған салатын едім жанымды.
Жанымды салып,
Жанымда болған кезіңде
Теңемес едім жұмақтың оған өзін де.
Еш адам сенбес тәттілік бар ед тәніңде,
Еш адам көрмес пәк қылық бар ед көзіңде.
Еш адам сезбес еркіндігіңе кез келдім,
Еш адам төзбес тентектігіме тез болдың.
«Сүйемін» дедің, сен дағы маған сөз бердің,
Сүйетінімді мен сонда ғана сезгенмін.
Тең тартып едік тасындай Тағдыр безбеннің
Тауқыметтерге тәтті еді-ау бірге төзген күн.
Салмағың, жаным, жеңілдеп неге өзгердің?!.
Махаббат – күрес,
Әрекеті емес ездердің.
Жеңілдегенің – жеңілгенің бе, жарығым,
Уәдеңнен тайып, шегінгенің бе, жарығым,
Тегеурініне төзе алмай темір тездердің?




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу