Өлеңдер ✍️

Әкем дүние салды...
Артында бір шаңырақ – бір үй қалды.
«Сырқатым бар» деуші еді сыпайылап,
Көзін жұмбай, тіріде кім иланды?..
Алтын нарқын кім сезген «кеш білем» деп,
Ал асылдар ойлай ма «ескірем» деп?
Төсек тартып қалды әкем талай рет,
Ауырғанын ыңырсып естігем жоқ.
Кім әкесін өлімге қия алады?
Тұрды әкемнің қаңырап үй-орманы.
Жемге кеткен қарлығаш қайта оралмай,
Қызылшақа біз қалдық ұядағы.
Біз қозы едік...
Марқаймай кешігеміз,
Қатты қорықтық тудық деп несіне егіз.
Айналайын заңынан табиғаттың,
Бір түп көде бар екен – несібеміз!
Шөп тасыған таңменен бірге тұрып,
Бір самаурын шай ішіп, бір кекіріп.
Қашарымыз өлгенде қабақ шытпай,
Қамыты сынса колхоздың жүрді өкініп.
Жалап-жеген колхоздан кәні емес ең,
Жалап-жеген қулармен және егес ең.
Қайран әке, мінезің қызық еді,
Бала емес ең, әрине, дана емес ең.
Жалған бітті...
Жарқ етті лағыл арың,
Жарығыңа зәрумін, жанығамын.
Сағынамын, әке, мен сағынамын,
Әке болып қалыппын, не қыламын?!.