Өлеңдер ✍️

– Махаббатты неге көктемге теңейді?
(Бір бойжеткеннің сұрағы)

Өлеңіне өзек етіп көп пенде,
Өр сезімді жыр ғып төгіп өткенде
Махаббатты қысқа, күзге баламай,
Теңестіріп қойған неге көктемге?

Көктен Күннің нұры жауып көк белге,
Көбелектер билегенде бөктерде,
Жастық шақтың жауқазыны жайқалып,
Қыр гүлдері құлпырмай ма көктемде?!

Таңмен бірге көзін ашса гүл бағың,
Ұғынасың сұлулықтың сырлы әнін.
Жастық шақ пен Көктем деген қос ұғым,
Мен де осындай үйлестікті жырладым.

Жанарың – ай, аумай мөлдір бұлақтан,
Толқи түсті, жүрегім де шуақтан.
Гүл – көктемде кездестіріп сол қызды,
Көңіл құрғыр аласұрып ұнатқан.

Содан бері жазатын боп күнде өлең,
Мазасызбын, жеткізе алмай тілменен.
Қиялымда жұпар шашып гүл-денең.
Кірпік ілмей, елес қуам түнде мен.

Көңілімнен қыран да ұшқан, кептер де,
Тағдырыма жазылмаған беттер ме?
Ұмыта алмай, жолыға алмай келемін,
Сезімім-ау, сарқылма да шектелме.

Сүйгеннен соң өртенеді от кеуде,
Күйгеннен соң жыр іздейді көп пенде.
...Өмір қанша өзгерсе де өшпейтін,
Қарыздармыз Махаббатқа, Көктемге!