Өлеңдер ✍️

Тағдыр ләмі тізілетін тақтадай
Жадыма әкеп жазып берген Һақ-талай.
Жүректегі жырларымның ұйқасын,
Сенен табам, сенен алам, Ақтоғай!
Көк пүлішке салған уыс мақтадай,
Көктен саған арбалады аппақ Ай,
Жерде жүріп сенен алыс кеткенмен,
Аңсарымды жүрегімде сақтағай!
О, Ақтоғай!
Арай-нұрлы Ақтоғай!
Уақыт деген зулайды екен тоқтамай,
Сол баяғы сәл мұңдылау қалпымда,
Саған келіп тұрмын бүгін, Ақтоғай.
Аппақ нұрың – тірліктегі жарығым,
Ардың өзін Ақтоғай деп таныдым.
Ақ қайың боп жапырағым жайқалып,
Тоқырауын боп тоқыраған тамырым!
Бегазыдай жұмбақ едім бұл елге,
Ақсораңдай сұңғақ едім дүр елге.
Жыр-жасын мен қара өлеңмін біреуге,
Құмға сіңген кәрі өзенмін біреуге.
Ару қызға алғаш айтқан сөзім де,
Арлы жүрек арқалаған төзім де,
Ақ өмірге аяқ басқан кезім де,
Сенен жұққан жұпары құт сезім де,
Көне күндер керуені көзімде –
Мені қосқан тірлік деген бәйгеңнің,
Сөресі де, мәресі де өзіңде!
О, туған жер!!!