Өлеңдер ✍️

Жаныма мен туғаннан серік болған,
Тұсыма қайда көшсем, келіп қонған.
Бір елес қыр соңымнан қалмай қойды
Ерте-кеш елегізтіп ерікті алған.
Артыма алаңдатпай асықтырып,
Келеміз ел адақтап...
Қашып, қуып.
Жетіп ап құлағыма сыбырлайды
Арқама алақанын басып тұрып.
Сол ылғи түсімде де, өңімде де,
Мазамды ала береді менің неге?!
От болып жауырыным лапылдайды,
Қаламын ілесе алмай өмірге не.
Сыздайды жауырыным, жауырыным,
Жақыннан естігендей қауіп үнін.
Сүйегім сайрап беред қолын ұғып
Дерт-дәуірдің көріпкел тәуібінің.
Жетіп кеп елмен, кейде оңашалы,
Жаныма жақындатпай арашаны.
Күбірлеп жон арқама қолын қойып,
Ол менің сүйегіммен бал ашады!
Сөйлейді ол ызаланып, азаптанып,
Арқамды апшытады тозақ қарып.
Бір күні аспанға ұш деп қинайды ғой
Тұсына жауырынымның қанат тағып.
Мен сонда ұша алам ба, ұша алам ба?..
Қара жер қуат бермес күш аларға.
Ей, дүние, менде қандай кегің бар ед,
Шідерлеп қол-аяқты тұсағанда?!