Өлеңдер ✍️

  28.10.2021
  112


Автор: Абзал Бөкен

Алдар

Бұл қазақты кім айтқан ақымақ, – деп,
Жағынуды ойлайды жатып ап тек.
Бастығына бозаң түс ұнар болса,
Әп-сәтінде қояды атын әктеп.

Бізбикесі бүгіннің – үйленгені,
Ат әктеу де Алдардан үйренгені.
Бақталастың қасқасын боқпен бояп,
Бақас тірлік жасаудан жиренбеді.

Көз ақысын алатын көре қалып,
Көсеңізден бір зауал келері анық.
Байыңды да алдайды,
жайыңды да,
Бұрынғыдай жатпайды бөле-жарып.

Аңғал ауыл ол үшін бақ мекені,
Арбауынан сараң да, сақ та өтеді.
Біз сұрай кеп бірінен,
Білдірместен
Бізбикедей бикешін ап кетеді.

Бұрынғының Көсесін неше шіреп
даттағанмен,
Кетпеді ел есесі көп.
Жалғыз еді жарықтық.
Ал, бүгіннің
Көшесі көп, содан да Көсесі көп.

Ат-матыңа алданбай бүгінгі Алдар
Көкті тінтіп,
көліңнің түбін қармар.
Өтіп жатыр алдынан алтын артып,
Жүзіншісі ноғала... шұбырған нар.

Он тоналып жатса да, он ұрланып,
Өкінгенін көрмедік өңір налып.
Алдар атқа мініп тұр.
Ал, абайла,
Қожанасыр кейіптес қоңыр халық.



Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу