Өлеңдер ✍️

Уа, Аруаһ!
Қалмасам да тұралап,
Бiздiң бастан ұшады ендi сiрә, бақ,
Ақының боп аңырайын соңғы рет,
Соңғы сөздi Тәңiрiмнен
Сұрап ап.

Жатыр жайлап өмiр көрдiм,
Өкiнбен.
Басым байлап өлiм көрдiм,
Өкiнбен.
Түз жұртында ақын болдым,
Өкiнбен.
Қыз-қырқынға жақын болдым,
Өкiнбен.
Сөзсiз мыңға татыр болдым,
Өкiнбен.
Көзсiз және батыр болдым,
Өкiнбен.

Өз елiм ғой,
Тұлпар түгiл есегi,
Озсыншы деп елеңдедi ес тегi.
Батқан күннiң атар таңы бар ғой деп,
Өкiнгем жоқ сатқанда да дос менi.

Төзiм шiркiн болмаса да темiрден,
Еш өкiнбей өту үшiн өмiрден,
Қаны қара жауыма да қасқайып,
Қарап тұрдым тауға құмар көңiлмен.

Тәңiр берген теңiмдi де тектi ғып,
Ару сүйдiм жанға рахат шектiрiп.
Шыбығымды қадап кеттiм және мен,
Қос алма тау, жатыр дала деп бiлiп.

Басты қылыш қаққанымен,
Есiмiм
Талайға әлi сұратады кешiрiм.
Бес күн жалған арман болды, амал не,
Ешкiмге тек тие көрме кесiрiм.

Бiттi бәрi,
Баяғыдай болмайды.
Өз iсiне жауапсыз жан оңбайды.
Басым ұшты, өкiнгем жоқ,
Тек, әттең,
Жендет қолы қалтырады — сол қайғы.