Өлеңдер ✍️

«Атаң жəйлі не білесің,
Айтшы, кəне?» десе Дала,
«Кірді емес пе менің есім, –
Дермін оған, – кеше ғана».
Өтсе өтер, өлмейді Уақыт,
Көрдің бе – Күн тағы шықты!
...Мен өмірге келмей жатып
Ол ажалмен алысыпты.
Бөктері көк, өткелі жоқ
Кешіп өтті өзендерді.
Өкпегі көп, көктемі жоқ
Кешті бастан кезеңдерді...
Дейді бір ой: «Уайымдама,
Жүдей берсек, не боламыз?»
Қабірі оның – сайын дала,
Мекені оның – Жер анамыз!
Түзер заман көш-көлігін,
Көңіл көкке тояды əлі.
...Кеудемдегі естелігім
Ұйқысынан оянады.
Мен де іздермін көңіл емін,
Көкке тігіп жанарымды.
Қайтпас қайсар өмірі оның –
Өле-өлгенше маған үлгі!
Қайдағымен ашына боп,
Қайда жүргем бұрындары?
Қарт Қаратал қасыма кеп
Құлағыма сыбырлады:
«Ұрпақты ұрпақ алмастырар,
Бұдан былай біл, қарағым:
Ата жолын жалғастырар
Сен де ұлысың бұл Даланың...»
Көңіл көптен алаң еді,
Қайтіп тағат табам енді?:
«Құлыным» деп Дала мені
Құшағына ала берді!..