Өлеңдер ✍️

Қадыр Мырза Əлиге

Жайшылықта көп көзіне ілікпей,
Алпысында жасап жатқан ұлық той,
Қаба сақал қадірменді Қария,
Қадыр балаң осы міне,
Біліп қой!
Мансапқа да, моншаққа да құнықпай,
Үлкенді де, кішіні де ұмытпай
Жамағатқа жасап жатқан ұлық той
Қадыр інің осы, Ағасы,
Біліп қой!
Шымыр бойы шыңға біткен шыбықтай,
Алған жасы алпыс емес, қырықтай,
Құрық ұстап, құр ат мінген Құрдасы,
Қадыр досың осы міне,
Біліп қой!
Алтын кілтсіз ашылмайтын құлыптай
Ақын жанын кім ұғынар, кім ұқпай?..
Қылықты қыз, қызық қуған бозбала,
Қадыр ағаң осы міне,
Біліп қой!
Қадыр осы:
Aт шалдырып Алпысқа,
Ой жүгірткен əр тарапқа, əр тұсқа.
Қадыр осы:
Қара сөзден ғажайып
Қара өлеңді мүсіндеуге мəрт, ұста!
Қадыр осы:
Əрі тапқыр,
əрі ұтқыр,
Тиген жерін тілі шоқтай қарып тұр!
Қадыр осы:
Мен білетін, ал енді
Басқа десең, ал дəлелде, ал ұқтыр?
Қадыр осы:
Үлкен-кіші сыйлайтын,
Жиһаз емес, үйге кітап жинайтын.
Қадыр осы:
Қыдыруға бір сəтін
Қинасаң да, қиылсаң да қимайтын!
Қадыр осы:
Қадір тұтып əр күнін,
Талайларға мойындатқан тəртібін.
Қадыр осы:
Бес саусақтай білетін
Қасиетін, қасіретін халқының.
Қадыр осы:
Қашан көрсең нақпа-нақ,
Қауметі де қауырт əрі қат-қабат.
Өзін-өзі ең қауіпті тұтқындай
Үйде ұстайтын айлап, жылдап, апталап.
Қадыр осы:
Көпке жұмбақ, бізге айқын,
Бос болмайтын,
мас болмайтын,
қызбайтын.
Қадыр осы:
Қалыпқа сап қойғандай
Қашан қөрсең осы қалпын бұзбайтын.
Қадыр осы:
Алмас қылыш, ақберен,
Таласы жоқ тақуамен, тақпенен!..
Қадыр осы:
Қосылсын деп қатарға
Қазекемді бауыздайтын мақтамен!
Қадыр осы:
(Өзі айтқан соң қорқам ба?!)
«Алдырмайтын алабұға, шортанға!»
Қоғам атты қоңыр үйге – құт-қонақ,
Заман атты шежіреге – қолтаңба.
Қадыр осы:
Қалмасын деп жыр жетім
Қара өлеңге құлша жеккен құрметін.
Көсем де емес, шешен де емес,
Төріне
Іліп қойған Құмырсқаның суретін!
Қадыр осы:
Ақылманың, ардағың,
Қадырға ұқсап бақсаң кəні бəр-бəрің!
Қадыр осы:
Ал, ағайын, қалғанын,
Алла жазса, жетпісінде жалғармын...

10 қаңтар, 1995 жыл.